Bierpijpleidingen en Praagse Kroegenvechters.

De eerste week van de cursus zat er op. Eindelijk de gelegenheid even de boeken neer te leggen en echt te gaan genieten van het goudse schoon dat Tsjechië ons te bieden heeft. Bier. Zaterdag stond een trip naar het beroemde plaatsje Plzeň, waar het beroemdste en beste Tsjechische bier vandaan komt, Pilsner Urquell. Daarnaast staat hier ook een grote Škoda fabriek. Om 7.45 ontmoetten we de coördinator van het International Office, Daniela, om naar het metrostation te reizen waar de grote IKEA zich ook bevindt. Vroeg zat, dat dan weer wel, maar ik voelde me als een kind in een snoepwinkel.

Een uitstekend verzorgde busreis, die ook heel goedkoop rijdt naar bijvoorbeeld Berlijn, Boedepast en Wenen, kostte het een uurtje een goed gevulde bus af te zetten op het stadsplein. Na een wat lang durende maar wel interessante wandeltoer door het plaatsje zelf, er is hier namelijk vroeger heel veel gebouwd en veel gebouwen uit de Renaissance (hoe je die herkent, ik weet het niet) zijn bewaard gebleven. Ik word steeds zenuwachtiger en enthousiaster. De afsluiter van de toer was een museum gewijd aan het maken van bier, en het proeven van het enige ongefilterde bier van de wereld. Wat ik daarmee bedoel, er loopt hier een Bierpijpleiding, direct uit de fabriek, naar het biermuseum en het bijbehorende restaurant. Je drinkt hier dus, nog steeds spotgoedkoop, op de enige plek van de wereld, tapbier dat exact, of nog wel beter, smaakt als het bier uit de flessen. Oei oei, wat kan ik eerlijk zeggen, dit is echt het beste bier wat ik tot nu toe heb gedronken. Mocht je niks te doen hebben op een moment, neem eens een bus hierheen en wat mij betreft slaan we de wandeltoer over.

Die avond besloten we om met de groep naar een achterlijk goedkoop kroegje te gaan dat ik had gezien op weg terug van school naar de studentenkamers. 20 kronen voor een halve liter bier dat best wel goed te drinken was. Dat vertaalt zich in een schamele €0,71 voor een halve liter bier. Na met de groep een biertje te hebben besteld, was er een moderne versie van een jukebox aanwezig die daadwerkelijk alle internationale muziek had die je je maar kon bedenken. Een aantal, op dat moment nog, ontzettend gezellige Tsjechische mannen begonnen met ons te lollen en mee te bleren met klassiekers als U2 en Queen. Blijkbaar vonden ze het geweldig dat er een stel toeristen zo kon genieten van goedkoop bier en muziek die iedereen kent, dat zij rondjes begonnen uit te delen. Na twee halve liters genoten te hebben en net de derde als bestelling te hebben doorgegeven kwamen er opeens acht (we waren met acht) biertjes op tafel, met het bericht dat ze kwamen van de man die als eerste met ons mee liep te krijsen. We waren met vier mannen en vier vrouwen, dus wat die vent in gedachten had, ik durf het niet eens meer te zeggen. Na dit biertje zei de groep hartelijk dankjewel maar dat we niet meer hoefden, zij waren te laat. Terwijl het tweede rondje, dit keer van een andere man werd gebracht, sloeg de stemming in de bar om. Een klein opdringerig dwergje begon te schreeuwen tegen een enge boom van een vent en de woorden die we allemaal het meeste opvingen, waren jednou pivo (jednoow pivo, wat vertaalt als een biertje). Ook de omstandige Tsjechische mannen leken op hun hoede en gingen alvast als een soort menselijke blokkade voor beide mannen staan. De gemoederen leken gesust en de grote boom van een vent bestelde nog maar een paar shotjes whisky, want hij kon al zo fantastisch goed lopen.

Na het tweede rondje, dat grotendeels door mij en Patrick (Canadese jongen) werd genuttigd, zei de groep wederom te laat dankjewel want de eerste vent besloot dat wij zo aardig waren om nog een tweede rondje voor te kopen. Deze mannen zagen er beiden niet echt rijk uit, maar ze wilden er geen cent van terugzien. Ook dit rondje was voor Patrick en voor mij en op het moment dat we de laatste paar hadden aangebroken ging het wederom fout. Het kostte de dwerg pakweg anderhalve minuut om op te staan en in het zicht van de grote boomstam te verschijnen. De boomstam nam rustig en waggelend als een zwangere en bezopen pinguin gerust drie minuten de tijd om zijn voeten van de barkruk te toveren en een slaande beweging te maken naar de dwerg. Stel je voor dat het daadwerkelijke tempo van deze acties, het slomo-niveau heeft van de Matrix.
Toen was het klaar, de boomstam moest eruit en onze biertjes waren op. Ik vond het een geweldige avond maar de meeste uit de groep waren hier niet zo zeker van. Helaas, want je kunt hier gerust met een tientje een avondje zoet zijn. Zondag stond er een dagje IKEA op de planning, er moesten pannen en afwasspullen aangeschaft worden. Aansluitend besloot ik samen met Shotaro (een toffe peer uit Japan die zelf sushi maakt, hoe jaloers zijn jullie?) en Chong (kleine bruine Aziaat uit Singapore) om naar de supermarkt te gaan en boodschappen te doen, het winkelwagentje mee te nemen, maar om die boodschappen nog even een avondje niet te gebruiken. Ik had nog wat brood liggen en de eerste keer Skypen met moeders stond op de planning.

Maandag was het weer een dag als zoals ik inmiddels gewend ben, in de ochtend Tsjechisch les met dit keer een nieuwe lerares voor de week en in de middag een korte lunchpauze om vervolgens met de groep een culturele activiteit te doen. Vandaag leerden we in les over bezittelijke voornaamwoorden, familieleden, voorzetsels en de vele veranderende naamwoorden die deze geweldige taal als gevolgen hiervan heeft ontworpen en leerden we om leeftijden te noemen en te schatten. Als met namelijk rode wijn met knoflooksoep wil bestellen, veranderen de eindigende klanken van de woorden knoflook en soep door het voorzetsel met. Zo gelden er gelijksoortige regels voor in, uit, van, op, naast en ga zo maar verder. Gelukkig is dit pas stof voor les 39 en krijgen wij maar tot en met vijf.

In de middag gingen we naar de op 7 na, grootste dierentuin van de wereld. Met een soort kleine puzzeltocht door de dierentuin konden we een typisch Tsjechische prijs winnen. Aangezien iedereen aannam dat deze prijs bier zou zijn, ontstond er een hevige strijd. Rennend en tierend, als een stel ADHD peuters gingen we aan de slag. Uiteindelijk hadden wij, dankzij het tekentalent van Antoine (architectuurstudent) en zijn prachtige gorilla, de prijs gewonnen. WOOP WOOP zou je zeggen, maar nee hoor. We werden genaaid en kregen slechts een button met een getekende afbeelding van de oudste gorilla in de dierentuin. Meer dan een stoeltjeslift maakt deze dierentuin niet super speciaal. Hij is gebouwd op een enorme berg dus dan mag je nog eens extra betalen voor een liftje dat je in twee minuutjes bovenin brengt. Wel is de uitgestrekte savanne vlakte mooi maar voor de rest zijn de ruimtes voor de dieren vrij kwijt en zie ik eindelijk waar de uitdrukking ijsberen vandaan komt. Er was een ijsbeer die, terwijl zijn vrouwtje bovenaan de berg haar reet over de rand hing en een flinke kak neerlegde (de pleur daar maar neer kon ik niet tegen houden), liep deze mannetjes beer vijf minuten lang hetzelfde rondje. Onder een boomstam door, rondom een rots. Het rondje kostte vijftien seconden en ijsbeerde dus letterlijk zijn leven aan elkaar. Leuk om dat te herkennen.

Die avond kookte ik samen met de Aziatische knullen voor het eerst, een heerlijk potje pasta was het resultaat. Terwijl Cho (Chong) zich tot ware keukenslaaf had ontpopt, leerde ik Sho (Shotaro) Yo Momma kennen. Ik denk dat ik nog nooit iemand zo hard heb zien lachen om de grap: Yo Momma is so fat that if you are watching a show on tv and she walks by, the show is over. Het idee was ontstaan om te kijken of wij met zijn drieën een appartement samen konden krijgen in de studentengebouwen in plaats van drie verschillende kamers. Met hulp van Petra kregen we te horen dat we naar de manager moesten gaan en dan zou er besloten worden of het kon. In het volgende verslag, daar meer over.

Yeyo uit.