Awkard Aziatische Trio’s en De Eerste Gemiste Verj

Zo. Daar stond ik dan, vrijdagavond. Op mijn favoriete plek op het vliegveld, de aankomsthal. Vrij moe van de eerste keer sportschool met Carol en de voetbal die daarop volgde, beukte ik maar wat eieren in mijn maag als een soort diner voordat ik naar het vliegveld ging. Best apart blijft het, via het openbaar vervoer kost het mij meer tijd om naar het vliegveld te gaan dan dat de vlucht vanuit Nederland naar Praag kost, ik whatsappte namelijk met Pap dat ik al onderweg was en dat zij nog getaxied werden op Schiphol. Dit keer wat frisser uitgeslapen dan toen Scott en Caleb aankwamen, stond ik te wachten totdat de twee als verdwaalde toeristen naar buiten kwamen zetten. Nederlander na Nederlander kwam het vliegtuig uit, de aankomsthal in, maar Pap en Marja bleven nog wel even uit. Uiteindelijk kwamen ze dan toch door de schuifdeuren lopen en was het vanaf dat moment geweldige weekend begonnen.

Gelukkig voor mij, wilde ze wel graag een taxi hebben naar het hotel toe en dat scheelde een uurtje reizen met de tram of de bus. Aangekomen bij het hotel waren we toch wel wat hongerig en aten we nog wat in het restaurant om de hoek van het hotel waar je als gast van Hotel Atos 10% korting krijgt op je rekening. Gelukkig begrijpen ze hier wel dat het heel erg asociaal is om te zeggen: “service is not included” en was het eten nog best wel lekker ook. Voor de volgende dag was het een vol programma omdat ze zondagavond om 18:50 alweer zouden vertrekken. Mijn gidsenpak moest aan en alle toeristische trekpleistertjes moesten zich weer voorbereiden op een bezoek van mij. Voor de meeste van deze dingen zie ik alles voor de 5e of 6e keer en ik weet dus een soort feilloos de weg erheen en dingen die me eerder waren opgevallen kan ik vertellen alsof ik daadwerkelijk weet waar ik het over heb. Ik ga snel naar huis toe want we spreken af dat we gaan proberen of ik mee kan genieten van het ontbijt bij het hotel om half tien. De volgende ochtend gaat dat heerlijk snerpende apparaat om een uurtje of acht en schopt me onvriendelijk van mijn kussen af. Carol was de avond ervoor naar een concert van Fritz Kalkbrenner, ik had er nog nooit van gehoord maar blijkbaar een belangrijk pikkie uit Duitsland, en was rond een uurtje of half vijf thuisgekomen. Lullig voelde ik me, toen ik erachter kwam dat ik mijn wekker op snooze had gezet en terwijl ik stond de douchen, dat ding om de tien minuten nog af ging. Oeps, sorry Carol! Wat dan wel grappig was om te zien, dat mijn lieve Franse kamergenoot werkelijk waar niet in staat was om uit zijn bed te komen, laat staan rechtop te gaan zitten. Overal in zijn lichaam had hij spierpijn en begonnen de grote praatjes ook wel meteen; “Dit tempo en dan ben ik in een maand facking gespierd!”. Doe ik geen uitspraken over. Wel is zijn motivatie om naar de fitness te gaan aanwezig en heeft hij echt zin om vaker fysieke activiteit te ondernemen. Heb ik toch nog een soort goede invloed op die jongen!

Zaterdagochtend was ik dan wel op tijd voor het ontbijt en ik kon prima doorlopen langs de receptie en met mijn jas nog aan de ontbijtzaal betreden. Aangezien vers goed brood niet echt voorkomt, was het prettig om dan nu in het hotel goede broodjes te kunnen eten. Ook een lekker hardgekookt eitje ging er na een paar maanden wel weer eens in. Een goed ontbijt en wat meegejatte broodjes voor tijdens de lunch was een goede start van de rest van de dag. We gingen van de Petřin heuvel, naar het kasteel en de Kathedraal (die vanwege een dienst helaas gesloten was en een rij had van een Apple zaak wanneer de Iphone 6+SC X 2 uitkomt, over de Karels brug naar de Astronomische klok en de kerk die op hetzelfde plein staat. Ook hier was het grappig om te zien dat de klok toch echt puur voor stomme Aziatische toeristen bedoeld is, ook bij Pap en Marja was het mechanisme van de klok het enige nog beetje interessante. Marja had Praag wel eens eerder al gezien en kon zich nog wel een beetje plaatsen in de stad zelf, maar natuurlijk had ze de bestemming van later die dag nog nooit ervaren. Van de klok gingen we nog wat drinken in een restaurantje waar ik met Scott en Caleb ook had gezeten. Daar werd ik uitgedaagd om het nummer van een serveerster te vragen en ik als 100% gecertificeerde versierder kon die uitdaging niet uit de weg gaan. Pap en Marja gingen naar de wc en toen de serveerster de rekening kwam brengen gooide ik in het vloeiend Tsjechisch eruit; “Jaky maš telefon?” En blijkbaar was onze fooi heel waardevol of hoopte ze nog wat meer fooi te scoren, want ik mocht na Petra en Eliska (die me op had gehaald van het vliegveld) het derde Tsjechische nummer opslaan. Na deze ongelofelijke triomf gingen we langs het Václavské náměstí met de tram richting de dorms. Deze ontzettende indrukwekkende plaats om te bivakkeren was natuurlijk wel het toeristische hoogtepunt van het bezoek. Ook Pap en Marja konden hun lach slecht inhouden om hoe klein de kamers waren en hoe verschrikkelijk communistisch het gebouw eruit ziet. Paul en Carol waren thuis dus daar hebben we gezellig nog een biertje mee gedronken. In de avond stond een reservering bij Marina Grosseto gereed, mijn favoriete restaurant tot nu toe. Eenmaal aangekomen bleken we helaas geen tafel aan het raam te krijgen, maar goed, geen man overboord (Fantastische woordgrap omdat dit restaurant op het water ligt en dus een boot is, sorry ik lach nu even hardop om mijn eigen humor). Pap en Marja konden aan hun kant van de tafel nog genoeg van de kathedraal en het kasteel zien op de heuvel aan de overkant van het water en het eten was wederom achterlijk heerlijk.

Dan begint nu een nogal vreemde alinea. Naast ons zat een gezelschap van drie te eten. Twee Aziatische dames en een vent in een soort sportshirt. De man leek een stukje ouder dan de dames en het Engels dat zij gezamenlijk spraken, klonk niet als de moedertaal van hem. Op een gegeven moment had Marja door dat het gezelschap niet het meest traditionele groepje vrienden was. Zij leken elkaar helemaal niet te kennen, pratend waar ze vandaan kwamen en wat ze deden in hun dagelijks leven. Goed, dan gaat er natuurlijk een motortje werken. Wat gaan deze mensen in hemelsnaam uitvreten na het diner en hoe hebben zij elkaar als gezelschap samen gevonden? Het diner vordert en de sfeer lijkt gezelliger, amicaler te worden. De man lijkt wat flirterig over te komen en voor zover ik af en toe stiekem opzij kan kijken lijkt het alsof die dames eenzelfde gedachte wel zien zitten. Zo gaat er aardig wat wijn doorheen en komen zelfs cocktails de tafel op onder het genot van een toetje. Het lijkt alsof de man alles gaat betalen want telkens hoor ik de dames zeggen: “are you sure I can order this?”. Ik weet niet of die kerel een fatsoenlijk functionerend brein heeft maar zo goed zagen de betreffende dames er nou ook weer niet uit. Zeg maar gerust dat ze verre van knap waren. Marina Grosseto is niet het duurste restaurant in Praag maar het behoort toch zeker tot de categorie waar je gemakkelijk een bedrag van €70,- per persoon kunt besteden, zonder nog de wijnkaart goed te bestuderen of een cocktail te drinken. Goed, een apart gezelschap met een tikkeltje ongemakkelijke sfeer die een beetje het idee geeft alsof meneer grote plannetjes heeft en de dames daar wel van op de hoogte zijn. Het diner loopt ten einde en de jongere dame staat op om naar de WC te gaan. De seconde dat zij de tafel verlaat, maken de handen van de man en de oudere dame contact. Semi romantisch kijken zij elkaar aan en houden ze handen vast. Op het moment dat de jongere dame terugkomt, laat hij de hand los en staat op om haar jas te pakken en de oudere dame de kans te geven om ook naar de WC te gaan, zij had immers haar jas al gepakt. Vanaf dat moment wordt het pas echt heel apart. De jongere dame krijgt haar jas aangereikt en onmiddellijk beginnen de man en zij te zoenen. Midden in het restaurant, pardoes, op haar mond. Zo delen ze een halve minuut een kus en komt de oudere dame terug en de kus was gestopt. De drie doen hun jassen aan, zeggen de ober gedag en vertrekken met zijn drieën. De man in het midden. Pap, Marja en ik hebben ons de hele avond afgevraagd hoe een dergelijk gezelschap samen komt en wat de gemeenschappelijke factor was. Zijn de dames moeder en dochter? Zijn de dames bevriend met elkaar? Kent een van hen de man wel? Zijn het dan chique hoeren die eerst een fatsoenlijk diner willen hebben voor het trio, later op de avond? Was het een oude man met zijn jongere vriendin en een vrouw die zij proberen te verleiden voor een rollenspel? Wij konden er niet op komen, maar het staat buiten kijf dat dit een van de raarste gezelschappen was waar ik ooit naar heb mogen kijken. Ik ben tot op de dag van vandaag benieuwd gebleven of die vent gescoord heeft ja of nee.

Genoten van ons diner spraken we morgen weer af voor het ontbijt en gingen we opnieuw proberen de kathedraal in te komen want dat was dus nog niet gelukt. Ook stond het Joodse gedeelte nog op de planning want dat is vanwege de sabbat, dicht op zaterdag. Per se moesten we terug naar het restaurantje van gister waar ik mijn uitdaging aanging en gelukkig was de betreffende serveerster er niet meer. Dat had nogal ongemakkelijk en stalkerachtig geweest. Alles wat er nog te doen viel hebben we zondag gedaan en toen was het eigenlijk in het hotel nog een uurtje wachten op de taxi naar het vliegveld. In het hotel zeiden we gedag, wetend dat ik over een maandje terug zou keren. Zo komt het opeens wel heel ernstig dichtbij…

Maandag was het weer tijd voor een rondje sportschool met Carol die inmiddels echt goed de smaak te pakken heeft. Daadwerkelijk een goede invloed ben ik dus wel, ook wel leuk om een keer te zeggen! Maandagavond een rustig avondje gehad want de rest van de week zou nog wel gek genoeg worden met de N2N op dinsdag en de verjaardag van Miranda op woensdag en de geplande drie keer sportschool in de week met Carol. Dinsdag was moeders jarig en dus werd er wel even geskypet om te kijken hoe de tas was die ik voor haar gekocht had, besteld en gegeven door Mi dat dan wel. Voelt best apart om voor het eerst in mijn leven mijn moeders verjaardag te missen. Ook zondag wanneer ze het viert kan ik er niet bij zijn en dat is iets waar ik geen traditie van wil maken. Het eerste waar ik niet blij mee ben van mijn tijd hier. Ik zou woensdag mijn presentatie hebben over een willekeurig onderwerp in de Balkan. Ik koos de Srebrenica genocide/massamoord omdat daar 400 Nederlandse soldaten waren die niks uit konden voeren tegen het geweld dat daar plaatsvond. Na een heerlijke N2N stond ik om half tien naast mijn bed met een uurtje of vier slaap erin, klaar om mijn presentatie te geven. Eenmaal aangekomen bij de klas bleek dat we een kwartiertje later zouden beginnen, fantastische start van de dag! Toen de professor zijn Wikipedia praatje over Macedonië had gehouden bleek dat we nog maar een kwartiertje over hadden en er was nog een kerel die vorige week zijn presentatie was vergeten dus hij moest deze week. Dat betekende dat ik dus maar volgende week ging, geen probleem natuurlijk maar het vroege opstaan was niet het meest prettige.

Na de les ging ik voor de zoveelste keer naar de John Lennon Wall. Maandag was het nationale feestdag. 17 November was de eerste dag van officiële vrijheid na het Russische bewind dat hier lang genoeg heeft geregeerd. De hele stad was daarvoor aangekleed met kaarsen op straat en het centrum lag plat van mensen die kaarsjes neerzetten en hun vrijheid vierden en daarom had een groep studenten besloten om de hele John Lennon Wall wit te verven met het motto dat een nieuwe generatie de muur haar eigen kon maken. In de tijd dat ik hier ben geweest is de muur al vaak genoeg veranderd en kan je elke dag nieuwe dingen ontdekken die mensen op de muur schrijven/verven/spuiten/plakken, hoe je het wilt noemen. Woensdag was de halve muur alweer vol met nieuwe boodschappen, teksten en leuzen. Best wel gaaf om te zien dat de muur ook na twee dagen alweer zo actief wordt veranderd door iedereen hier. Woensdagavond gaan we het niet over de voetbal hebben, afgezien het heerlijke doelpunt dat ik heb gescoord en de tegenstander waar we bijna mee op de vuist gingen toen de scheids weer eens als een blinde geit niet floot voor een overtreding. Daarna een heerlijk avondje gehad en Mir haar verjaardag gevierd.

Volgende week dinsdag heb ik mijn eerste en enige midterm dus donderdag en vrijdag staat er studie op de planning, en hetzelfde geldt voor het weekend. Eerste weekend waar ik geen zin in heb maar misschien is het ook wel goed om even lekker te studeren, ten slotte ben en blijf ik toch een student.

Morgen gaan Carol en ik naar de sportschool en daarna gaan we nog even twee uurtjes voetballen dus vandaar dat ik nu het verslag wat eerder maak. Morgen gaan we dan ook eindelijk uitzoeken hoe we naar Budapest gaan, met de auto of met de bus want eigenlijk willen we wel een auto huren en er een gezellige roadtrip van maken. Daar horen jullie nog snel van!

Yeyo uit.