Weekend vol verrassingen en de Eerste en de Laatst

Wat een weekend. Zoals de meeste van jullie inmiddels vast hebben meegekregen, heb ik een beetje tegen jullie gelogen. Ik ging het afgelopen weekend helemaal niet alleen maar studeren en braaf proberen een goed cijfer voor mijn midterm te halen. Drie weken geleden heb ik besloten om dan toch mijn moeder voor haar verjaardag te verrassen. Zij vierde het afgelopen zondag, 23 november. Het was voor zogenaamd voor het eest dat ik mijn moeders verjaardag ging missen. Zoals een goede zoon betaamt, die ook in staat is om dan daadwerkelijk terug te komen, kwam ik als verrassing terug om dan toch even een beetje leuk cadeau te brengen. Ik had natuurlijk wel een beetje hulp nodig van vrienden hier en daar om mij bijvoorbeeld op te halen van het vliegveld en dan was een slaapplek ook wel handig. Heli en Ana stonden gelukkig zoals altijd voor me klaar en zo gaf ik mijn vluchtgegevens door. Heli had echter een teamdineetje bij Zorba dus Ana kwam samen met zijn Joep (zijn vader) en Damon (zijn broertje) me ophalen van Schiphol op zaterdagavond, zo rond zes uur. Braaf dachten moeders en iedereen dat ik druk aan het studeren was.

Ik mocht mee-eten bij Ana waar ik een heerlijke vissoep en een nog lekkerder toetje met perencrumble voorgeschoteld kreeg. Daarna ging ik nog een uurtje naar de verjaardag van Robin Heijne toe. Heel toevallig zou hij voor zijn verjaardag ook dit weekend in het land zijn en zijn zus Marissa had gevraagd of ik als verrassing nog even langs wilde komen. Natuurlijk wilde ik dat wel doen en het was ontzettend gaaf om mijn geëmigreerde beste vriend van de basisschool weer te zien en even bij te kletsen. Ik kan wel eerlijk zeggen dat het, naast het feit dat het heel gek was om weer in Alphen te fietsen, heel eng was om rond te fietsen in ons dorpje. Ik moest toch echt twee keer langs de Appie fietsen en het risico dat iemand me zou herkennen was toch behoorlijk groot. Mijn capuchon en goed gesloten jas boden oplossing om voor niemand herkenbaar te zijn. Ongelofelijk gaaf om weer thuis te zijn maar tegelijkertijd ook heel gek. Eigenlijk wil ik gewoon heel graag naar de Appie toe, naar ARC, naar Aman en iedereen laten weten dat ik weer thuis ben maar dat moet nog even op zich laten wachten. Het gaat nog drie weken duren voordat ik weer thuis ben al is dat eigenlijk ook achterlijk dichtbij. Goed, terug naar het weekend. Na Robin fietsten Ana en ik naar Heli toe om daar lekker ouderwets Geordie Shore te kijken en slap te lullen over de meest willekeurige dingen. We besloten nog even langs het Geveltje te fietsen en om vervolgens uit te gaan. Ik had immers al 2,5 maand geen satékroket meer gegeten en daar had ik stiekem toch wel behoorlijk veel zin in. Helaas waren we daardoor wel te laat om nog binnen te komen bij Schatjes en dat vormde een flinke domper op de avond. Gelukkig waren Mies en de rest wel zo lief om even met Aman naar buiten te komen zodat ik haar ook nog even kon verrassen met het feit dat ik in Alphen was, maar niet mee uit kon…

Zondag was het dan de grote dag. Ik had met Mi afgesproken dat we een “Verrassings Skype” zouden doen als de meeste visite binnen was, zodat ik iedereen toch nog een beetje kon zien. Wist ze maar dat ik op het moment dat we zouden Skypen gewoon voor de deur stond in plaats van achter mijn laptop camera. Eindelijk kon ik dan vertrekken van Pap zijn huis, die had ik natuurlijk ook nog even gedag gezegd. Mi zei rond half vijf dat iedereen er zo’n beetje wel was dus ik vertrok lopend in vreemde Kerk en Zaanse omgeving, die gek genoeg niet super erg als thuis voelde. Als een soort vreemde in de wijk probeerde ik ervoor te zorgen dat niemand mij zou zien of herkennen. Weer met de capuchon op probeerde ik alles te ontwijken. Tot mijn grote opluchting zag ik aan het begin van de straat dat er niemand in de vensterbank zat en kon ik dus ongestoord naar de voordeur lopen. Ondertussen had ik Marjolein volledig voor de gek gehouden terwijl zij in de auto zaten en ze vroeg wat ik aan het doen was of wat ik ging eten die avond. Het ging allemaal precies volgens plan. Ik appte Mi, nog een seconde toen ik er bijna was en vervolgens appte ik: “Doe anders de voordeur even open. Tring Tring.” Ondertussen had ze natuurlijk wel door wat er aan de hand was en met de camera gereed zei ze tegen moeders dat zij misschien maar open moest doen. De deur ging open en daar stond ik dan. Het kostte een paar seconden om te realiseren dat ik het echt was, maar toen kreeg ik toch waar ik hoopte. Gillend van ongeloof en blijdschap rende ze naar buiten en dankzij Eline die in de gang stond te schreeuwen dat ‘Kevin eraan komt’ wist het hele huis ook al snel wat er speelde. Na iedereen uitgebreid geknuffeld te hebben was het heerlijk om met iedereen weer een beetje bij te kletsen en te horen hoe het leven in Nederland is geweest. Daarnaast was het natuurlijk knuffeltijd voor mij en Bonk. Dat had wel veel te lang geduurd voordat ik weer die bruine kop kon aaien en zeker de maandagochtend heb ik daar nog even uitgebreid gebruik van gemaakt. Immers vloog ik maandagavond weer terug omdat ik dinsdag toch echt wel een midterm had en er moest nog wel een beetje geleerd worden. Daar had ik dan niet over gelogen. Ook autorijden was veel te lang geleden, dus ik pakte even voor een kort rondje naar de Appie de auto, om kruidnoten voor Carol en mij te kopen. Daar is Carol namelijk gek op, sinds Pap en Marja een zak voor me mee hadden genomen om toch een beetje de sinterklaas sfeer mee te nemen naar Praag. Dan was het maandagavond weer tijd om te vertrekken. Aman bracht me naar het vliegveld nadat ik Bonk nog even uitgebreid had geknuffeld en zo zat het weekend vol verrassingen er weer op. Voor iedereen die ik heb gezien, ik heb een top weekend gehad! Voor iedereen die ik niet heb kunnen zien, niet getreurd, ik ben over drie weken weer thuis.

Dat is inmiddels keiharde realiteit geworden door het feit dat ik mijn retourticket heb geboekt. 19 December 2014, 18:50 vertrek ik van de Tsjechische bodem en ga ik de beste periode uit mijn leven tot nu toe alweer tot het verleden moeten beschouwen. Ik zal dus zo om en nabij om 20:00 landen in Amsterdam, Schiphol en vanaf dat moment zal ik niet meer vertrekken. Ook beloof ik bij deze oprecht, geen verrassingen meer, 19 december ben ik terug.

Dinsdag was het tijd voor de midterm. In de ochtend sloopten Carol en ik elkaar nog een paar uur in de sportschool, de ideale voorbereiding voor een tentamen. Zoals ik van de Uni in Nederland ben gewend, is de tentamenprocedure behoorlijk streng en moet alles volgens standaardregels. Ik kwam het klaslokaal in en vond een grote U-vorm opstelling van de tafels. Zonder tussenruimte kon je gaan zitten en je midterm maken. Samen met Jeremy (toffe Belgische kerel) en Chong (geweldige vent uit Singapore) maakte ik eigenlijk het hele tentamen. Fluisteren was eigenlijk ook nog wel mogelijk aangezien de professor met telefoneren bezig was, waar ze daadwerkelijk het lokaal voor een minuut of twee verliet! Aan de andere kant van de klas, in haar dode hoek, zag ik mensen alles rustig op telefoons opzoeken en met elkaar blaadjes en antwoorden delen, God wat is dit toch een fantastische Universiteit. Later die avond was het weer tijd voor een N2N. Het was inmiddels al een tijdje geleden sinds we een goede indrinkavond hadden gehouden in ons appartement dus ik raadpleegde alle Facebook groepsgesprekken waar ik deel van uit maak met het bericht dat ons appartement indrinkplek was. Normaal komt er dan een mannetje of tien en dan is het al redelijk vol, dinsdagavond waren er welgeteld 25 mensen en voor degene die onze kamers hebben gezien, jullie kunnen je voorstellen hoe achterlijk vol ons appartement was. Wederom een geweldige avond gehad.

Woensdag was het dan eindelijk tijd voor mijn presentatie die ik vorige week moest uitstellen vanwege tijdsgebrek. Ik had per ongeluk mijn wekker om 11 uur in plaats van 10 uur gezet en dus was ik een beetje soort van heel laat in de les die om 11 uur begon. Gelukkig zijn de presentaties aan het einde van de les en kon ik dus even herstellen van de korte nacht en de ochtendhaast. Presentatie zelf ging gelukkig goed en woensdagmiddag was het weer tijd voor een paar uurtjes voetbal. We hadden namelijk voor de competitie geen wedstrijd en natuurlijk kan een week zonder voetbal niet. In de avond was het plan om te gaan bowlen, maar helaas was de bowlingbaan volledig bezet met haar enorme aantal banen van welgeteld vier. Poker was de oplossing. Wederom bewees ik dat ik geen casino/gok persoon ben en was ik na een hand of tien uitgespeeld en eindigde Jordan met een dikke winst van 400 Kronen. Dat wordt volgende week besteed aan een kratje bier, zoals het hoort.

Donderdag was het tijd om wel weer even naar de Russische les te gaan om een presentatie voor volgende week te bespreken. Daar leerde ik meteen weer op de harde manier dat deze klas volkomen nutteloos en te belachelijk voor woorden is. Ik citeer toen de professor het had over Russische eetgewoontes : “If you go to Russia, and you visit a region close to a river, you are likely to find fish and fish soup.” Nouja, sorry. Maar even serieus? Dit had ik echt nooit zelf kunnen bedenken, ongelofelijk, ik voel me zo ontzettend opgelicht nu. Hoe kan je nou zulk soort dingen zeggen op een Universiteit. Waarom bespreek je überhaupt wat voor eten ze in Rusland hebben, we moeten leren hoe we een bedrijf beginnen in Rusland en het grappige feit is, daar heeft dat paasei het nou echt werkelijk waar nooit over. Briljant! Vanavond is het tijd voor een beetje voetbalcultuur. AC Sparta Praha – SSC Napoli om 7 uur voor de Europa League. Met een groot aantal van de groep waarmee we vaak voetballen vertrekken we rond zes uur naar het stadion om de wedstrijd te volgen vanuit een vak dichtbij de harde kern van de Napoli fans. Beter bekend als de Ultra’s. Enorm benieuwd naar hoe deze wedstrijd zal gaan verlopen en hoe de sfeer in het stadion zal zijn.

Morgenochtend vertrekken we dan eindelijk naar Budapest. We hebben met zijn vijven een auto gehuurd en zijn van vrijdagochtend 8 uur tot zondagavond 8 uur onderweg. Carol, Samantha, Davis, Terry en ik vormen het gezelschap. Heel veel zin in het weekend!

Ik spreek jullie volgende week weer.

Yeyo uit.