Bijengeluiden en Piratenpraat.

Maandagochtend 1 september 2014. Kevin zijn wekker gaat om 7 uur, oei dat was weer even wennen. Vreselijk om er zo vroeg uit te moeten en te weten dat je een taal gaat leren die algemeen als een van de moeilijkste van de wereld wordt beschouwd. De campus zelf is best mooi, niet heel groot maar heeft nog meerdere locaties in Praag waar ik waarschijnlijk niet zal komen. Met drie restaurants en twee cafés waar alles behalve water geserveerd wordt voel ik me behoorlijk snel thuis. Tsjechen zelf zijn best een vriendelijk volk, erg behulpzaam wanneer je niet weet wat je moet doen of je niet weet welke kant je überhaupt op moet.

Een kalme introductie van het programmamanagement over het komende programma van de lessen in de ochtend (9-12 met een kwartiertje pauze) en de middag/avond activiteiten om Praag te laten zien en de Tsjechische cultuur te leren kennen, verwelkomde ons in een behoorlijk groot klaslokaal voor de 14 mensen die ons Tsjechisch klasje telt. De eerste dagen leerden we het alfabet kennen. Tsjechen vinden het namelijk ontzettend leuk voor buitenlanders om, zoals de titel verraadt, onmogelijk uitspreekbare klanken te fabriceren door op eigenlijk elk mogelijke letter een accent aigu (streepje naar rechts) of een háček (een op zijn kop getild dakje) te plaatsen. Daarnaast spreekt men letters hier 180 graden anders uit. Zo is een ‘e’ altijd een ‘è’ zoals wij hem kennen, een ‘ch’ zoals de Belgische ‘g’, de ‘y’ is een korte ‘i’ als in ik en de ‘u’ is een ‘oe’. Zo wordt de uitspraak van een normale ‘r’, die hier lekker mag rollen, echt niet te doen. Er gaat geen woord voorbij zonder een accent aigu op een klinker, die simpelweg de klank verlengt. Het idee van een háček is dat de letter waar hij op staat, een ‘j’ klank erbij krijgt. Probeer het eens van door de gein, een rollende r met een meteen volgende j klank. Deze leuke omgekeerde dakjes heb ik in de twee korte ochtenden les zien voorkomen op de c, t, r, s, z, en de e. Een standaardzinnetje van de eerste dag als: prettig kennis te maken, wordt hier geschreven als těśí mě. Fonetisch klinkt dat ongeveer als tjèsjiee mjè. Klinkt niet echt hoopvol he?

Dat is het ook niet. Onze docent, Edita, hamert flink op de uitspraak aangezien een verschil van byt (het werkwoord zijn) op být (het woord flat), in de uitspraak een verschil van een kleine seconde langer de ‘ie’ klank, toch een aardig verschil. Zij vindt het dan ook heerlijk om ons het woord drieduizenddriehonderdrieëndertig achter elkaar te laten zeggen. Het getal drie vertaalt zich als tří en bevat voor Nederlanders, of alle normale mensen, een onmogelijk uit te spreken klank. Dan zitten wij met veertien hardwerkende zieligerds bijengeluiden te maken om vervolgens te horen dat we er eigenlijk nog geen zak van bakken. Dan ben ik nog niet eens over vier begonnen; čtyří. Probeer het voor de gein eens. Fonetisch moet het ongeveer dit zijn: sjtirjiee met een rollende r. Gelukkig waren de Tsjechen zo vriendelijk om een nieuw, iets minder officieel, woord voor vier te bedenken: štyri. Dit is gelukkig wel te doen. De eerste echte zinnetjes en woordjes die we leerden, bestonden uit vijf standaard vragen, en het antwoord daarop. Een ooglap, papegaai op je schouder en een houten been zou hier niet misstaan aangezien alle Tsjechen op een informele manier aan Piratenpraat doen. Ahoj is de meest gebruikte groet hier. Het gesprek gaat dan als volgt:
A- Ahoj! Jak se jmenuješ? (Hoi! Hoe heet je?)
B- Jsem Kevin Faber. A ty? (Ik ben Kevin Faber. En jij?)
A- Jsem Scott Busser. Co děláš? (Ik ben Scott Busser. Wat doe je, zoals in het dagelijkse leven?)
B- Jsem student. A ty? (Ik ben student. En jij?)
A- Taky! Odkud si? (Ik ook! Waar kom je vandaan?)
B- Jsem z Hollandska. A ty? (Ik ben Nederlands. En jij?)
A- Jsem z Nizozemský. Jak se máš? (Ik ben Nederlands, ja ook dit is Nederlands. Hoe gaat het?)
B- Mám se fain. A ty? (Het gaat goed. Met jou?) Ja best een rare volgorde ik weet het.
A- Mám se špatně. (Het gaat slecht.)

Ik ga er vanuit dat jullie nu allemaal in staat zijn deze zinnetjes perfect fonetisch uit je mond te toveren en ik ben benieuwd naar de resultaten. Naast wat standaardwoordjes als děkuju (dankjewel) en prosím (alsjeblieft) leerden we de eerste dag de getallen kennen en hoe je naar een telefoonnummer hoort te vragen.
A- Jaký máš telefon?
B- Nula, šest, štyri, dva, nula, pět, sedm, šest, nula, nula. 0642057600.
De drie en de officiële vier hebben jullie al leren kennen. 1= jedna, 8= osm, 9= devět en 10= deset. Osm en sedm = ossoem en seddoem op de fonetische manier. Na de les werden we volgestopt met informatie over het programma van de cursus zelf en over alle toeristische plekken die er te bezoeken zijn in Praag en Tsjechië. Na dit val in slaap uurtje, gingen we met de groep de stad in om te zoeken naar ov-kaartjes voor langere periodes en een biertje op een terras die er gelukkig in overvloed te vinden zijn. De culturele activiteit van de eerste avond was een diner in het St. Norbert klooster, gelegen boven het beroemde Praagse Kasteel en de Kathedraal die een van de weinige heuvels in Praag fantastisch mooi bezetten. St. Norbert brouwt zijn eigen bier dus na een typisch Tsjechisch gerecht, ossenhaas met roomsaus, kregen we een rondleiding in de brouwerij die niet groter is dan de helft van de woonkamer bij moeders thuis. Uiteindelijk besloten we terug te lopen naar de dichtstbijzijnde tramhalte van lijn 9, die recht voor de studentenkamers stopt. Jullie kennen mijn telefoon en haar camera-kwaliteit, die simpelweg niet bestaat, dus vandaar heb ik wat foto’s van Google afgehaald om te laten zien hoe deze ‘royale heuvel’ erbij staat in de avond. https://www.google.nl/search?q=prague+cathedral+castle&biw=1366&bih=624&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=8sMIVKTSH8aXar7EgegG&sqi=2&ved=0CAcQ_AUoAg#tbm=isch&q=prague+castle

Dinsdagochtend. Een vreemd bed en ook in Praag ken ik inmiddels het plafond uit mijn hoofd. Ik dank de Goden dat er nog een kussen in mijn koffer paste, dat plat geslagen zakje veren zou zelfs niet genoeg zijn voor Bonk om op te slapen. Ik gebruik mijn koffers als een stapel zonlichtblokkerende objecten aangezien de gordijnen nog functioneler als badjas zouden zijn. De tweede dag van de Tsjechische cursus. Een zelf, nu eindelijk met bestek, gesmeerde ciabatta met salami, komkommer en rode paprika red mij van de hongersnood. In de les gaan we verder met de waar de vorige dag gebleven waren, we leren richtingen te benoemen en naar de richting te vragen. Het is ontzettend irritant om elke keer aparte symbolen in te voegen en ik spreek nog steeds vrij weinig Tsjechisch, dus ik laat totdat ik daadwerkelijk geweldige progressie heb geboekt, even de Tsjechische zinnen achterwege. Luisterbandjes van telefoonnummers die voor worden gelezen en routes die worden uitgelegd helpen enorm bij het leren kennen van de woorden en het leren begrijpen van die vreselijke taal, maar het zelf produceren blijft erg lastig en een simpel zinnetje als: ‘Het witte gebouw naast het restaurant aan de linkerkant is het Diplomaten Hotel.’ blijft een woordenworsteling. Na de les hebben we een movie afternoon, waarin we de Oscar winnende film Kolja gekeken hebben en kregen we voornamelijk opvallen veel snacks. Popcorn wordt hier op de een of andere manier genetisch gemanipuleerd zodat het zoet en zout tegelijk is of iets dergelijks, want die zooi was niet te eten. MAAR. Houd u allen vast. Kevin Faber, de kaas-verachtende zuivelhater, lust bepaalde pepsels met kaassmaak. Ja. Ik. Ik vraag me nog steeds af hoe dit kan en ik denk dat dit het meest schokkende is wat ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt.

Eindelijk was dinsdag dan de grote dag. Mijn Buddy, Petra was weer terug in Tsjechië en ik zou haar in de avond gaan ontmoeten. We spraken af bij de tramhalte onderweg naar de Universiteit/centrum die dicht bij haar appartement was. Op Whatsapp was al gebleken dat we waarschijnlijk wel een goede match zouden worden, ze was blij dat ik niet voor de monumenten/cultuur kwam maar voor de geweldige feesten die Praag in de aanbieding heeft en de manier die jullie van mij gewend zijn waarop ik druk ben, leek er bij haar precies ook te zijn. Catfish verhalen zijn gelukkig niet aan de orde geweest, alles bleek zoals het leek. Een ontzettend gezellig meisje met enorm veel energie. We reisden bar en cocktail bar en pub en kroeg en club af en ze liet me overal zien wat haar favoriete plekjes waren om wat te eten of te drinken. Na zware ontwenningsverschijnselen op de zaterdagavond van de afwezige Sambuca, was ik eindelijk met mijn grote liefde herenigd in uiteindelijk de laatste club die zich mocht opmaken voor ons bezoek. Het Praagse uitgaansleven is fantastisch. Iedereen is er vriendelijk, gul en gezellig. Alleen muzieksmaak moet hier en daar nog wat bij worden geschaafd. Zoals moeders van me gewend is, de volgende dag weer fris een fruitig, een kwartiertje te laat door de tram, aanwezig op de taalcursus.
Door diezelfde taalcursus is het wel lastig up-to-date te blijven met mijn verslagen. Na de ochtenden volgt er meestal snel een middagprogramma en gaan we in de avond met de groep wat eten of drinken en zit de dag eigenlijk toch al wel snel vol. Het leven hier is genieten, al heb ik nog steeds geen kamergenoot gezien dus wanneer ik in mijn kamer ben begint het snel stil te worden. Gelukkig voor mij, is de taalcursus groep ontzettend gezellig en omdat we allemaal hier zo vroeg zijn, doen we veel samen of in sub-groepjes. Yeyo out.